Thuisopbaring, maar niet in huis
In de week tussen haar overlijden en haar afscheid bleef ze thuis, maar niet in huis.
Haar man bouwde eigenhandig een tuinhuis, tot in de puntjes afgewerkt. En perfect gestyled door haar.
Toen ik kennis met haar mocht maken, gaf ze al aan dat het tuinhuis de plek was waar ze opgebaard wilde worden.
Na haar overlijden richtten haar zoons het tuinhuis opnieuw in. Samen creëerden ze een warm plekje voor haar. Met haar persoonlijke spulletjes en veel kaarsjes. Gedurende de week konden ze nog vaak aan de bak om het te herstylen, want man o man, wat kreeg zij veel bloemen!
‘s Ochtends dronken ze samen of apart een kopje koffie bij haar. Ze konden tegen haar kletsen, haar hand vasthouden of haar haar strelen, wanneer ze wilde. Ze konden haar welterusten wensen of een welterustenkus geven, als ze naar bed toe gingen. En de kaarsjes, waar ze zo van hield, hoefde de hele week niet uit.
Zou jij thuis opgebaard willen worden?
En zo ja, op welke plek?
