Warme winter week

De warmte van de afscheidsweek zat niet in het weer, maar in de mensen.

In háár. In de liefde en warmte die ze haar hele leven gegeven heeft.

In haar mannen, die tot het allerallerallerlaatste zo goed voor haar gezorgd hebben.

Ze lag gedurende de week thuis in hun eigen gebouwde, glazen, tuinhuis opgebaard. Gestyled door haar zoons. Omringd met heel veel bloemen en kaarsjes. Het was prachtig. M hield van kaarsjes en haar mannen lieten ze dag en nacht bij haar branden.

Tijdens de afscheidsbezoeken thuis werd er door haar mannen een pad van fakkels gemaakt. En er was ruimte voor de gastvrijheid die bij dit gezin zo centraal staat, dankzij haar. Iedereen die op bezoek kwam, kreeg niet alleen de ruimte en tijd om bij haar te zijn, maar ook om een kopje koffie met haar mannen te drinken. Uiteraard met iets lekkers erbij.

Haar overlijden was verwacht, veel te vroeg, maar ze wisten dat het eraan kwam. En dus sprak ik haar mannen voor de eerste keer in augustus. Gedurende de afgelopen maanden en vooral de laatste periode voor haar overlijden, hadden ze dus al verschillende keuzes kunnen maken. Uiteraard met haar goedkeuring, want M. bleef in haar regiestoel zitten.

Hierdoor hadden ze tijdens de week van het afscheid meer ruimte voor andere dingen, zoals dat kopje koffie drinken met de mensen die langs kwamen. Maar vooral ook tijd en ruimte om nog bij haar te zijn, haar hand vast te houden.
Wanneer en hoeveel ze zelf wilde. Thuis, in het tuinhuis.

Ze zetten de puntjes op de i voor haar afscheid.
Ze ontworpen zelf de kaart. En haalde nog meer kaarsjes. Kaarsjes om door de gasten aan te laten steken rondom haar kist én kaarsjes om mee naar huis te geven aan iedereen die op haar afscheid kwam.
Mét een briefje met haar eigen woorden erop. Vastgebonden door haar eigen vriendinnen.

Tot het allerlaatste moment hield deze warme vrouw de regie in haar eigen handen.

Dag warme, dappere M.