Feeënstof
‘‘Zijn lichaam is voor ons een omhulsel.’’
Is dat iets wat je kunt zeggen over iemand van wie je met elke vezel in je lichaam van elke vezel van zijn lichaam hebt gehouden? Iemand die voor jou de vader is geweest die je als meisje zoo nodig hebt gehad, maar nooit hebt gekend. Iemand van wie je geleerd hebt wat je allemaal gemist hebt in die zin van het leven.
Je kunt met je ziel en zaligheid van iemand houden, maar fysieke aanraking kan daar zo’n groot onderdeel van zijn. Dat is niet meer. Zijn lichaam is nu een omhulsel, niet meer belangrijk nu zijn ziel eruit is.
Maar is dat zo?
Die hand op je schouder, dat klopje op je been, die echt gemeende knuffel.. dat is geen omhulsel. Dat is, iets wat nu magie is. Zwarte magie? Het doet pijn als je eraan denkt.
Met zijn woorden, maar juist ook met zijn lichaam leerde hij jou wat een vaderfiguur is, op jullie tempo en eigen manier. Hij leerde jou hiermee zoveel over jou. Jij mag er zijn. Sterker nog, je bent fantastisch. Je bent zo krachtig, als iemand jou in jouw kracht weet te zetten is het sprookjesmagie.
En daarom is zijn omhulsel voor mij, voor jullie, een sprookje geworden.
Alle kleine dingen, eigenlijk de grootste dingen van het leven zijn. Koffie op zondag ochtend. Een sprookje.Het is niet meer; maar wel als je erin geloofd.
Met je hart en met al je prachtige kracht. Jij mooi mens.
Hij is nu stof. Feeën stof. Soms, als ik aan jou denk, dan blaas ik een handje lucht naar je toe. En hoop ik, dat hij het onderweg oppikt en vult met jullie feeën stof. En zo even bij jou is, zodat jij die hand op jouw schouder toch nog even kunt voelen.
